Zij leeft!

Ik ben aan het nadenken over de woorden Zij leeft.

Ik zie mezelf staan met mijn armen wijd, uitstrekkend naar de zon, de warmte voelend op mijn huid, midden in een weiland met gras wat lang niet gemaaid is en reikt tot aan mijn middel (ik stel me wel de lucht voor van pas gemaaid gras, heerlijk). En ik sta daar zo een tijdje, genietend van de stilte en de warmte. Gewoon zijn.

Maar na een tijdje begint het te kriebelen. Ik ben ook een vrouw van actie, van doen, van mensen ontmoeten, luisteren, bemoedigen. Van stappen zetten en ik begin te rennen en te lachen en ik voel het gras aan mijn handen en ik voel dat er iemand met mij mee rent. We hebben lol, we laten ons vallen en kijken naar de lucht en ik voel een intense vrede.