Ik wilde een schilderij maken over wat ik ervaar bij: Zij Leeft. Ik had een mooie foto uitgezocht waarin ik ervoer: Dit ben ik! In een vorig blog zag ik mezelf door de bloemenvelden rennen: VRIJ! Samen met mijn dochter de lucht geschilderd, zij kan goed schilderen en leerde mij de overgangen in het blauw. Een paar dagen later wilde ik de wolkjes schilderen en dat ging helemaal mis. Grote vlekken, veel te grof. Wat was ik teleurgesteld. Nog dezelfde dag heb ik de blauwe luchten eroverheen geschilderd. En ik dacht, ik wacht op mijn dochter, zij moet het mij leren. Maar mijn dochter had een bus gekocht om die om te bouwen tot camper en school en werk. Dus het schilderij heeft maanden in de hoek van de woonkamer gestaan, tot ik vakantie kreeg en ik meer aan mezelf toekwam . Ik heb de stoute schoenen aangetrokken. De wolkjes met een spons en het lukte, contouren van het silhouet en de takken. Dit is het resultaat. Ik ben trots op mezelf, dat ik het toch afgemaakt heb en zonder hulp. Het eerste wat mijn dochter zei, toen ze thuis kwam: “ Ik vind de wolkjes mooi.” Dus geef niet op! Je kunt het! En nu leeft het schilderij nog meer voor mij. Ik heb een teleurstelling in mezelf overwonnen: Ik Leef!
Comentarios