Ik zit op het strand en kijk uit over de zee. Ik moest aan een gesprek denken over “de roze wolk”. Bijna elke kraamtijd komt het gesprek met mijn kraamvrouw op “de roze wolk”. “Waar is nu mijn roze wolk?” Moeder worden is hard werken, de slapeloze nachten, de borstvoeding die niet goed op gang komt, de verantwoordelijkheid voor zo’n kwetsbare baby( die je nog nooit hebt gevoeld ),waarom huilt mijn baby, je baby leren kennen… Als ik dit zo opschrijf, begrijp ik dat je hoofd kan overlopen van alle nieuwe dingen en dan is “die roze wolk” niet te vinden. Er rust in Nederland een taboe op dat je niet mag zeggen, dat je het moeder zijn soms helemaal niet leuk vindt, of het zwaar vindt, of dat je niet kan genieten. En geloof mij, ik heb vele verhalen gehoord. Elke moeder heeft soms dat gevoel! Ik ook! Deel dit eens met je omgeving en je zal zien, dat je heel veel herkenning krijgt. En wat is het fijn om te horen: “ Dat heb ik ook!”. Je bent niet raar, het doet niets af aan de liefde voor je kleintje. Je bent een vrouw van vlees en bloed met gevoelens. Mag het er zijn? Ik kijk naar de luchten en ik zie dreigende luchten en in de verte een stukje blauwe lucht. Verlang je ook weer naar dat stukje blauwe lucht? Neem contact met me op, dan wandelen we samen in de natuur en gaan we op zoek naar wat voor jou belangrijk is.
Comments